Gelukkig, een nieuw jaar

gelukkig nieuw jaar 2018
2017 was niet mijn jaar, dat kunnen we wel rustig zeggen. Ik werd zwaar depressief, verloor mijn baan en zat sindsdien ziek thuis. Het was vallen en opkrabbelen, gevolgd door nog meer vallen en met steeds minder energie proberen op te krabbelen. In deze blog wil ik terugkijken op het afgelopen jaar. Kijk je met me mee?
De start van mijn depressie
Zoals jullie onderhand wel weten, leef ik al vrij lang met winterdepressies. Dus wanneer het allemaal is begonnen is moeilijk te zeggen. Wat ik wel zeker weet is dat het in het begin van 2017 veel zwaarder was van afgelopen jaren. Ik voelde me nog ongelukkiger, nog vermoeider en emotioneel nog zwaarder dan de jaren daarvoor. Bij de huisarts en de praktijkondersteuner was het al snel duidelijk, ik had meer hulp nodig dan op dat moment bij hun beschikbaar was. Een paar maanden later kon ik dus ook terecht bij Amacura. Een zorginstelling wat onder andere is voor volwassenen met mentale problemen. Waar ik vervolgens terecht kwam bij een hele fijne psycholoog en een psychiater. Mijn vangnet was nu officieel in werking gezet.
Toevallig kreeg ik tijdens het proces van mijn intake processen te horen dat ik geen vast contract kreeg bij mijn toenmalige werkgever. Dat was ook het moment dat mijn kaartenhuis volledig instortte, mijn houvast om door te gaan en door te bijten viel weg. Niks had meer zin. Ik zijn had geen zin meer, want het was toch niet goed genoeg.
Mijn dieptepunt
Dat brengt mij meteen naar mijn ultieme dieptepunt. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik thuis op het balkon zat, alleen thuis met mijn poezenbeesten. Het is moeilijk uit te leggen, maar het leek alsof ik geen kleur meer zag. Ik keek naar buiten en alles was grauw. Waarom ben ik nog hier? Vroeg ik mij af. En deze vraag ging een geheel eigen leven leiden. Ik wou niet meer, of beter gezegd, ik kon niet meer. Alles deed zo’n pijn, lopen was moeilijk, praten was nog moeilijker, de vrolijke Yassmin was weg, verdwenen, en ik dacht dat ik haar voor altijd kwijt was.
Dus daar zat ik dan, bedenkend hoe ik er het beste mee kon stoppen. Dat ik wel een briefje achter moest laten en diverse bedrijven moest bellen voor wat administratie om mijn vriend het zo gemakkelijk mogelijk te maken. Die weken hebben wij ook de meest vreemde gesprekken gehad thuis.
‘Zorg je wel voor de katten als ik er niet meer ben? Doe ze alsjeblieft niet weg.’
Momenten heeft hij me bijna gesmeekt om te blijven leven, maar in mijn hoofd deed ik hem een plezier en een gunst als ik er niet meer was. Het zou hem uiteindelijk zoveel rust en minder stress geven, althans, dat dacht ik. Uiteindelijk hebben hij, mijn moeder en mijn vriendinnen mij overtuigd om het nog even vol te houden. En zo zag ik het ook, nog even volhouden. Ik ging voor hun de therapie een kans geven, maar als die niet zou lukken, dan zou ik afscheid nemen. Dat was de afspraak die ik met mezelf maakte.
Een tussenperiode
Ik ging er wel volledig voor. Ik zou tenslotte mezelf niet zijn als ik niet deze stap vol overgave met mijn laatste beetje energie zou doen. Ik ging netjes elke week naar mijn psycholoog, ik was eerlijk over alles en ik begon met mijn medicatie. Daarnaast ging ik steeds meer bloggen over mijn depressie, de artikelen ’13 reasons why‘ en ‘Te bang om te dromen als je leeft in een nachtmerrie’ waren een van mijn eerste openlijke blogs over mijn ziekte.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik me om alles druk maakte. Wat nu als de medicatie niet aanslaat? Wat nu als de therapie niet werkt? Wat nu als ik niet te redden ben? Toen na enkele weken de medicatie al een beetje begon te werken was ik weer bang dat het te goed aansloeg en dat ik een bipolaire stoornis had. Uiteindelijk was dat gelukkig niet het geval.
Vervolgens zat ik in een duidelijke tussenfase. Het ultiem slecht voelen werd minder, maar ik voelde me nog steeds niet goed. Ik wou niet meer dood, maar dit was nog steeds geen leven. Wat nu als dit het beste is wat ik me ooit ga voelen? Mocht je het je afvragen, nee dat druk maken werd er niet minder op. Die tussenfase heeft ongeveer een maand of 5 geduurd en begint nu gelukkig wat minder te worden.
Hoe gaat het nu?
De laatste maanden heb ik onwijs veel geleerd over mezelf. Toen ik voorheen wel eens hoorde dat mensen zichzelf na / tijdens een depressie opnieuw vinden, dacht ik ‘ach, dat zal heus wel meevallen bij mij’, maar zoals jullie gelezen hebben in mijn artikel Liever dan ik dacht was dat ook bij mij het geval.
Naast een zoektocht naar mezelf heb ik de laatste weken eindelijk weer geleerd wat geluksmomentjes zijn, met name één specifieke ervaring, maar daar heb ik een apart blogje aan gewijd (lees hier: Blij dat ik leef).
Wel kan ik al zeggen dat het een stuk beter gaat. Ik wil niet meer dood, ik wil koste wat kost beter worden en wat gaan doen met mijn leven. Hoe of wat weet ik nog niet precies, maar ik weet wel al dat het iets creatiefs gaat worden. Met mijn zoektocht heb ik één wijze les geleerd en dat is dat ik gelukkig wil zijn. Geluk is het aller, maar dan ook echt, het allerbelangrijkste in het leven. En mijn geluk zit hem onder andere in mijn creatieve momenten. Het ontsnappen in mijn eigen wereldje, maar dan eindelijk op de positieve manier.
Dus we kunnen nu wel zeggen, het licht aan het eind van de tunnel is eindelijk in zicht. En ik weet dat ik nog een eind te gaan heb, maar ik weet nu dat er ooit een einde aan gaat komen. 2018 wordt mijn jaar en 2017 laten we voor wat het was. Een jaar met veel dieptepunten, leermomenten en uiteindelijk ook een paar hoogtepunten.
Om even in de positiviteit te blijven, vraag ik me af, wat jullie hoogtepunt is van 2017? Laat het me weten in de comments. En laten we er met ons allen zorgen voor een super 2018!
Wauw yass.. mooi geschreven lieverd! Ik ben in ieder geval heel trots om deel uit te mogen maken van jouw leven, met mooie en moeilijke tijden ♡ een super 2018 maken we er zeker van! xx
Dankjewel lieverd! Ben ook hartstikke blij dat ik hou mijn vriendin mag noemen. Absoluut we maken er een killer jaar van 😘
Wat schrijf je mooi! Je bent op de goede weg! Ik heb ervaring 😇🙄
Je kunt heel goed omschrijven wat het allemaal met je doet. Heel knap! Respect meis!!
Dat 2018 vooral een veel beter en heel goed vervolg op 2017 mag zijn! Je bent al goed op weg! 😘
Dankjewel voor je lieve reactie, heel fijn om te horen ik zal zeker mijn best doen 🙂
Goed geschreven. Ik ken de problemen maar al te goed. Ik heb zelf twee keer geprobeerd het leven achter me te laten en mijn mentale keetsbaarheden plagen me al tien jaar. Het komt en gaat, in verschillende vormen en met wisselende diagnoses. Ook ik ben er nog steeds.
Uiteindelijk brengt het altijd iets positiefs mee. Je gaat anders naar het leven kijken, realistischer. Je ziet welke mensen om je geven. Geluk ligt in niet in externe zaken als een huis, een baan of een auto. Geluk is een state of mind die ook wordt afgewisseld door mindere tijden. Liefde, vriendschap en tevreden zijn met wat je hebt zijn zo voor mij heel belangrijk.
Ik vraag me elke ochtend even af waarvoor ik dankbaar ben. Er is gratis lucht om te ademen, mijn hond is dichtbij, ik slaap in een warm bed en kan kiezen wat ik wil eten als ontbijt. Het is misschien oorlog in je hoofd, maar niet fysiek buiten de deur. Het zijn de kleine dingen. Uiteindelijk komt alles goed en zoniet, dan toch 🙂
Daar heb je helemaal gelijk in Kenny. Ik heb inderdaad ook geleerd dat geluk een state of mind is en er is niks belangrijkers dan dat. Gelukkig zit ik nu ook in de fase dat ik eindelijk weer kleine momentjes kan genieten, en die koester ik ook.
Kenny, ik wens jou ook met je avontuur al t goeds. We zijn er allebei nog en dat zal zeker met een reden zijn. Ik hoop ook dat alles goed komt, ik krijg er in ieder geval een beetje vertrouwen in dat het goed komt. Gelukkig nieuwjaar!
Heel mooi geschreven yassmin
Ik denk echt dat je daar heel ver mee kunt komen ik zou een uitgever aan de haak proberen te slaan .
Ik kreeg kippenvel toen ik het las het is zo goed te begrijpen hoe jij je voelde juist door de manier waarop je je woorden gebruikt
Super gedaan en dat 2018 een jaar mag worden voor jou en Wouter waarin jullie heel veel geluk mogen vinden en behouden
Liefs danielle van brer
Hahaha dankjewel Daniëlle, stiekem zou ik ook wel graag een boek willen schrijven. Wie weet wat de toekomst brengt 😉
Jullie ook het allerbeste in 2018!
Genieten van kleine dingen, van een mooie bloem tijdens een wandeling, de eerste zonnestralen in de lente, de lach van zomaar een kind dat voorbij komt. Genieten van de dierbare mensen om mij heen, als zij gelukkig zijn, dan ben ik het ook. Heel veel sterkte en kracht om in de kleine dingen om je heen het geluk te zien. Knuffel Saskia
Dankjewel Saskia, dat zijn idd de mooie dingen. En ik ga zeker m’n best doen dat ook steeds meer te zien 😉
Lieve Yassmin, mooie terugblik en voorkijken naar je toekomst. Uiteraard al het goede toegewenst in je leven, wellicht helpt mijn eigen blik op de omgeving: “Ga je eigen gang, heb maling aan een ander, zeg wat je denkt (ook over een ander!), wees zuinig op de lieve mensen om je heen”. Oh jee denk je als je dit leest, maar weet dat als je eerlijk bent je vrienden/familie jou accepteren om wie je bent en wat je zegt. En anders zijn deze het niet waard om jou te kennen. Een heerlijk jaar toegewenst 💜📸🎼✒🖌
Dankjewel Paul, zeker een mooie kijk en levensles. Ben dat inderdaad de laatste tijd steeds meer aan het toepassen. Jammer dat je op die manier wel wat mensen ‘kwijt’ raakt, maar de mensen die blijven zijn dan wel nog bijzonderder. Jullie ook al t geluk en de beste wensen komend jaar!
Ik ken je niet persoonlijk, maar vond je verhaal toch heel bijzonder om te lezen. Wat knap dat je hier zo open en eerlijk over durft te zijn! Op die manier ben je niet alleen een inspiratiebron voor jezelf, maar ook voor andere meiden of jongens die met hetzelfde worstelen. Ik ben in ieder geval benieuwd naar het specifieke lichtpuntje waar je nog over zal schrijven. 🙂 (oja, mijn geluksmomentje was de overstap van mijn oude baan naar mijn nieuwe functie, eindelijk het onderwijs uit, wat een ontlading zeg)
Dankjewel heel bijzonder dat je reageert. Ik ben zelf ook heel benieuwd naar mijn (toekomstige) lichtpuntje, maar zodra hij er is zal ik er zeker over schrijven.
Ik heb toevallig vrienden in het onderwijs en ik hoor inderdaad genoeg gekke verhalen. Ik wil je in ieder geval onwijs veel succes wensen met je nieuwe functie!